“…mavi gözlerimde korkuyu görmek için, boşuna bakacaklar…”
Nazim Hikmət XX əsr Türkiyə türk ədəbiyyatında ölməz sənət əsərləri yaratmış şair, nasir, dramaturqdur. Nazim Hikmət yaradıcılığının ana xəttini poeziya təşkil edir.
Nazim Hikmətin xalası Sara xanım onun hələ uşaq yaşlarından şeir yazmasını söyləyərək, öz xatirələrində yazırdı: “İstanbuldakı böyük bir yanğını hündürdən seyr edərkən Nazim birdən-birə coşmuş, nərdivandan aşağı-yuxarı qışqıraraq bu misranı çığıra-çığıra təkrarlamışdı: Yanıyor!.. Yanıyor!… Müthiş tarrakalar…”.
Bu gün görkəmli şair, Beynəlxalq Sülh Mükafatı laureatı Nazim Hikmətin anım günüdür, onun vəfatından 61 il ötür.
“İNFONEWS” üsyankar, xalqı mübarizəyə çağıran, məhəbbətə təzadlı yanaşan şairin lirik parçalarını təqdim edir:
Bir inilti duydum serviliklerde
Dedim burada da ağlıyan varmı?
Yoksa tek başına bu kuytu yerde
Eski bir sevgili anan rüzgarmı?
Sözlere inerken siyah örtüler
Umardım ki, artık ölenler güler.
Yoksa hayatında sevmiş ölüler
Hala servilerde ağlıyorlarmı?
*******
Sen benim minare boyunda
çam gövdeme,
yumuşak beyaz
bir kurt gibi girdin,
Karşımda:
demirleri kıpkızıl bir şimendifer
ocağı gibi yanmak
senin en basit hünerin.
*******
O mavi gözlü bir devdi.
Minnacık bir kadın sevdi.
Kadının hayali minnacık bir evdi,
bahçesinde ebruli hanımeli açan bir ev.
Bir dev gibi seviyordu dev.
Ve elleri öyle büyük işler için
hazırlanmıştı ki devin,
yapamazdı yapısını,
çalamazdı kapısını
bahçesinde ebruliiii
hanımeli açan evin.
*******
Ölüm
bir ipte sallanan bir ölü.
Bu ölüme bir türlü
razı olmuyor gönlüm.
Fakat
emin ol ki sevgili;
zavallı bir çingenenin
kıllı, siyah bir örümceğe benzeyen eli
geçirecekse eğer
ipi boğazıma,
mavi gözlerimde korkuyu görmek için
boşuna bakacaklar
Nazıma!